Ile to razy słyszeliście, że ktoś rzucił pracę, kupił bilet w jedną stronę i poleciał w nieznane, poznawać inne kultury, poszukiwać przygód, szczęścia, własnego ja, inspiracji czy czegokolwiek innego? Brzmi jakby działo się to ot tak, szybko, łatwo i bezboleśnie, prawda? Pstryk. Praca rzucona. Pstryk. Bilet kupiony. Pstryk. Przygoda życia rozpoczęta!

Zdradzić Wam sekret? To tak nie działa! Najtrudniejszym momentem każdej zmiany w życiu jest podjęcie decyzji. A im zmiana większa, tym trudniej decyzję podjąć. Potrzeba do tego ogromnej odwagi i siły. Myślicie, że z decyzją o podróży jest inaczej? Wcale nie! My do naszej decyzji dojrzewaliśmy kilka lat… A było to tak.

Jako że zawsze ciągnęło nas oboje do podróżowania, różne plany snuliśmy, różne pomysły na podróżowanie były. Kiedy ja kończyłam studia licencjackie, a Bartek magisterskie, wpadłam na genialny pomysł: „Pojedźmy w świat! Teraz jest idealny moment, najlepszy z możliwych, lepszego na pewno nie będzie!”. Ja mogłam sobie zrobić przerwę przed magisterką, a Bartek po studiach, a przed wskoczeniem w sztywne ramy i zobowiązania wyznaczane przez godziny 8-16. Pomysł genialny w swojej prostocie, ale… Bartek nie podzielał mojego entuzjazmu. „Skąd weźmiemy pieniądze?”, „Jak zadebiutuję na rynku pracy po długiej podróży, bez odpowiedniego doświadczenia zawodowego?”. Na każde pytanie miałam prostą odpowiedź: damy sobie radę! No kto, jak nie my? Ale zdrowy rozsądek Bartka wygrał. Sama nie chciałam jechać, więc odpuściłam. Oczywiście, jak to kobieta, nie omieszkałam raz na jakiś czas przypominać mojemu ukochanemu, dlaczego jeszcze nie jesteśmy gdzieś na końcu świata, chociaż moglibyśmy gdyby tylko mnie wtedy posłuchał… 🙂

Ale pomysł nie umarł całkiem. Każdy większy czy mniejszy wypad gdzieś poza Wrocław przypominał, że nie chcemy siedzieć w jednym miejscu, wziąć kredytu na mieszkanie i spłacać go przez kolejne 30 lat. Niedosyt bycia w drodze wzmagał się z każdym kolejnym powrotem, a myśl o zapuszczeniu korzeni w jednym miejscu wzbudzała sprzeciw. Czytanie kolejnych reportaży podróżniczych i blogów tych, którzy już spełnili albo spełniają nasze marzenie nie pomagało. I kombinowaliśmy, myśleliśmy, snuliśmy kolejne odległe plany i marzenia. Coraz częściej rozmawialiśmy, jak to zrobić, jak sfinansować, jak podróżować i dokąd. I z tych rozmów wykluł się plan. I postanowiliśmy, że pojedziemy w podróż dookoła świata. Tylko kiedy? Problem z takimi decyzjami polega na tym, że mówiąc „kiedyś to zrobię” odsuwa się to w nieokreśloną przyszłość, czyli najczęściej: nigdy. Dlatego najważniejszym momentem było wyznaczenie daty i poinformowanie o tym najbliższych (i tych dalszych też). Trudniej się wtedy z podjętej decyzji wycofać i odkładać ją na kolejne terminy. I tak to ziarno, które kiedyś, dawno temu padło na grunt, czekało aż ten będzie żyzny, potem długo jeszcze kiełkowało, aż dało owoc w postaci podjętej decyzji z datą początkową: jedziemy!

Dzisiaj, patrząc wstecz, jestem wdzięczna Bartkowi za ten zimny prysznic kilka lat temu. Dzięki temu nasza podróż dookoła świata będzie przemyślana i będzie wynikiem decyzji, do której oboje dojrzeliśmy i się odpowiednio przygotowaliśmy. A to chyba jest ważne, bo i decyzja ważna. Jedna z tych, które wywracają życie do góry nogami. Czy na lepsze? To się dopiero okaże!

Tym wpisem rozpoczynamy serię „Niekończąca się Podróż Poślubna”, w której będziemy pisać o przygotowaniach i wszystkim tym, co wiąże się z wyjazdem w tak długą podróż, ale jeszcze przed jej rozpoczęciem. Jeśli macie jakieś pytania lub tematy, o których chcielibyście tu przeczytać, dajcie nam znać w komentarzach lub mailowo!

[ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end] Jeśli zarezerwujecie lot, noclegi lub samochód za pomocą powyższych linków, my dostaniemy parę groszy. Waszej rezerwacji nie zrobi to różnicy, a my wprawdzie kokosów nie zarobimy, ale zawsze na jakiś obiad czy wino się uzbiera 🙂 Dziękujemy!