W piękne niedziele południe wsiadłem na rower, aby zrobić zdjęcia ukazujące jedną z ciekawszych i zdecydowanie mniej oczywistych atrakcji Wrocławia. Podobną znaleźć można w Stuttgarcie, Brnie, Zurychu, Pradze i Wiedniu. O tym, iż miejsce to jest czymś więcej niż grupą bloków rozsianych po osiedlu domków jednorodzinnych świadczą jedynie małe tabliczki z numerami domów i kodami QR przyczepionymi do ogrodzeń i słupów przed (niektórymi tylko) obiektami wchodzącymi w skład WuWy, jednej z największych atrakcji Wrocławia. Wuwa, która szczęścia nie ma.

Z roku na rok we Wrocławiu przybywa turystów, nie tylko z Polski. Na większość z nich czekają odnowione kamienice i uliczki Rynku, Ostrów Tumski oraz Hala Stulecia wraz z pokazami śpiewającej fontanny i Pergolą. I tu w zasadzie kończy się zwiedzanie, a turyści wsiadają w autobusy/auta i z Wrocławia wyjeżdżają nie wiedząc, że miasto skrywa przed nimi jedną ze swoich największych atrakcji. Skrywa ją tak dobrze, że nawet większość Wrocławian nie wie o jej istnieniu. WuWa szczęścia nie ma.

WuWa (z niem. Wohnungs- und Werkraumausstellung, czyli wystawa mieszkania i miejsca pracy) zorganizowana została przez Deutsche Werkbund w 1929 roku. Wystawa składała się z dwóch części: wzorcowego osiedla i ekspozycji umieszczonej na terenach wystawowych przy Hali Stulecia. Z okazji wystawy wybudowano 32 (z 37 planowanych) budynków mieszkalnych. Nie wszystkie one przetrwały do naszych czasów. Podczas wystawy zaprezentowano zarówno modelowe budynki/mieszkania (jedno i wielorodzinne) jak i przykładowe biuro, a nawet modelowe gospodarstwo rolne. W trakcie wystawy zaprezentowano również wzorcowy wystrój wnętrz, ulicę handlową, komunikację miejską, tereny rekreacyjne czy ekspozycje o wzorcowym projektowaniu, nowych materiałach i kolorystyce. Niektóre awangardowe projekty, jak wieżowiec Adolfa Radinga, nigdy nie doczekały się realizacji. Jednym z ciekawszych budynków, jakie przetrwały do naszych czasów, jest modelowe drewniane przedszkole (odbudowane po pożarze z 2006 roku) oraz dom hotelowy dla bezdzietnych małżeństw i osób samotnych. Po wojnie większość z ocalałych budowli (nie wszystkie – np. jeden z budynków wyburzono, na jego miejscu powstało boisko) oddano właścicielom, którzy zaczęli dokonywać w nich zmian na własną rękę. WuWa szczęścia nie ma.

Pomimo tego, iż WuWa jest jednym z paru tego typu obiektów w Europie, popadła w całkowite zapomnienie (jeśli nie liczyć artykułów przypominających o niej w kontekście budowy tzw. „WuWy 2”, czyli osiedla na Nowych Żernikach dzielącego ze starą WuWą chyba jedynie nazwę). Słowa o niej nie znajdziemy ani w „Strategii rozwoju turystyki dla Wrocławia na lata 2008 – 2013” opublikowanej przez Urząd Miejski Wrocławia, ani w „Programie rozwoju turystyki dla województwa Dolnośląskiego” (dostępnym na turystyka.dolnyskask.pl) ani nawet na flagowym portalu miasta Wroclaw.pl, gdzie próżno szukać informacji o WuWie w zakładce turystyka (znajdziemy tam za to wielką reklamę promocji salonu z branży meblarskiej). Zmarnowaną szansą jest również tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016, gdzie miejsca na podobne projekty nie znaleziono (przywodzi mi to na myśl słowackie Koszyce, gdzie odnowiono stary basen i przerobiono go na Centrum Kultury z okazji ESK 2013). Odrobinę nadziei wnosi program wsparcia właścicieli obiektów wchodzących w skład WuWy. Urząd Miejski w 2011 roku przeznaczył środki na pomoc w renowacji budynków (stan wielu z nich nadal jest opłakany). Szkoda, że wraz z renowacją nie postawiono na akcje mające na celu wykorzystanie potencjału historycznego i turystycznego tego miejsca.

Wg raportu badającego krajowy rynek turystyczny (wykonanego w 2014 roku na zlecenie Polskiej Organizacji Turystycznej, raport dostępny na stronie Ministerstwa Sportu i Turystyki) turystów podzielić możemy na: poszukiwaczy relaksu (45%), rodzinnych wczasowiczów (25%), odkrywców (19%) oraz turystów all inclusive (11%). Abstrahując już od tego, iż część turystów z grupy pierwszej, drugiej oraz czwartej niekoniecznie chciałaby ograniczyć swój pobyt we Wrocławiu do Rynku i Hali Stulecia (a przecież WuWa zaczyna się zaledwie parę kroków za terenem Hali), ignorowanie co piątego turysty przyjeżdżającego do tego miasta (tzw. odkrywców) zdaje się mieć niewiele wspólnego z kreowanym wizerunkiem Wrocławia jako „miejsca spotkań”. Chyba, że chodzi o spotkania nad śpiewającą fontanną. No ale cóż, WuWa szczęścia nie ma…

W piękne niedziele południe wsiadłem na rower, aby zrobić zdjęcia ukazujące jedną z ciekawszych i zdecydowanie mniej oczywistych atrakcji Wrocławia. Zapytałem Pani Portierki Park Hotelu (niegdyś domu dla bezdzietnych małżeństw i osób samotnych) czy zna historię tego miejsca. Usłyszałem, że „tak, ponoć to po II wojnie już postawili”. „Powiem Pani, że nawet wcześniej, za czasów niemieckich na wystawę, z przeznaczeniem dla bezdzietnych małżeństw i osób samotnych”, „eee ale renowację to już po wojnie zrobili”… WuWa szczęścia nie ma…

–> Znajdź najtańszy nocleg we Wrocławiu

Chcieliśmy zestawić zdjęcia WuWy dzisiejszej i tej dawnej, wzorcowej posiłkując się zdjęciami ze strony stowarzyszenia Wratislaviae Amici, ale nie otrzymaliśmy zgody na publikację ich materiałów. Zainteresowanych tym, jak WuWa wyglądała kiedyś odsyłamy na stronę WuWy oraz galerię zdjęć WuWy na FB.

Spodobała Ci się WuWa? Widziałbyś jej rolę w rozwoju turystyki we Wrocławiu? Podziel się swoją opinią w komentarzach!

[ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end] Jeśli zarezerwujecie lot, noclegi lub samochód za pomocą powyższych linków, my dostaniemy parę groszy. Waszej rezerwacji nie zrobi to różnicy, a my wprawdzie kokosów nie zarobimy, ale zawsze na jakiś obiad czy wino się uzbiera 🙂 Dziękujemy!