Właśnie minęło pół roku odkąd wyjechaliśmy w podróż. Jadąc autobusem, śpiąc w hostelu, pijąc piwo w knajpie, chodząc po górach, zwiedzając zabytki jesteśmy razem. Zawsze razem. Spędzamy ze sobą 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, 182 dni w tymże półroczu. Dużo. Za dużo. To będzie wpis o tym, dlaczego się rozwodzimy i zaczynamy podróżować osobno.

Ok, tylko się z Wami drażnię. Nie rozwodzimy się, nie zaczynamy podróżować osobno. Wręcz przeciwnie! Cieszymy się każdym dniem spędzonym razem i kontynuujemy naszą Niekończącą Się Podróż Poślubną w pełni szczęścia. Chociaż przyznać trzeba, że bywa różnie. Związki w podróży nie muszą być łatwe. Ba, związki w ogóle nie muszą być łatwe. I z reguły nie są. A my spędzamy ze sobą każdą chwilą i właściwie nie mamy tyle przestrzeni prywatnej, ile mieliśmy przed wyjazdem w tę podróż. Jak się wtedy pokłóciliśmy, jedno mogło trzasnąć drzwiami i wyjść (choć my nie z tych, co trzaskają drzwiami z impetem). Teraz z reguły akurat nie ma żadnych drzwi pod ręką. Kiedy jedno miało ochotę po prostu pobyć samemu, zamykało drzwi od pokoju i go nie było. Tutaj zawsze dzielimy pokój ze sobą, a czasem i z innym ludźmi, więc nie ma gdzie się zamknąć. Dlaczego więc jeszcze się nie pozabijaliśmy? Dlaczego nam się nie znudziło?

Bo jest nam dobrze tak, jak jest. Lubimy taki sam sposób podróżowania i zwiedzania, więc nie mamy problemów z wyborem miejsc. Nikt też nie musi iść na kompromis względem drugiej osoby. Bo ona chce do miasta, a on w góry. Nie, z reguły nasze oczekiwania i pragnienia co do celów podróży się pokrywają, dzięki czemu żyjemy zgodnie i szczęśliwie. Ktoś mógłby powiedzieć, że nie mamy kiedy za sobą zatęsknić. To prawda, mieliśmy znacznie więcej takich okazji w Polsce, głównie ze względu na moją, często wyjazdową pracę. Sęk w tym, że my wolimy za sobą nie tęsknić, tylko mieć siebie obok zawsze, kiedy tylko potrzebujemy się do siebie odezwać. A ta potrzeba przychodzi nad wyraz często. Lubimy dzielić się ze sobą radościami, smutkami czy wrażeniami. A tych w podróży nie brakuje, zatem potrzeba dzielenia się jest silna i często z niej korzystamy. Już wcześniej wiedzieliśmy, że taka podróż i przebywanie ze sobą 24 godziny na dobę nie będzie dla nas problemem, sprawdzianem związku czy jakkolwiek inaczej to nazwać. Skąd? Stąd, że w podróży zawsze się świetnie dogadywaliśmy – jeszcze lepiej niż w domu. Nigdy się nie kłóciliśmy, zawsze byliśmy zgodni. Wiadomo, że to były krótsze wyjazdy, ale było ich tyle, że wiedzieliśmy, iż tak długi nie będzie stanowił żadnego problemu. Nie pomyliliśmy się.

Tak bardzo przyzwyczailiśmy się do tego, że jesteśmy cały czas razem, że gdy mieszkając w Quito kilka razy zdarzyło się nam rozdzielić na jakąś godzinę czy dwie, to oboje czuliśmy się nieswojo – jakby czegoś zabrakło. Wszystko wracało do normy, kiedy ponownie się spotykaliśmy. Cały sekret polega chyba na tym, że jesteśmy nie tylko małżeństwem i kompanami podróży. Jesteśmy też przyjaciółmi i oboje wiemy, że możemy sobie bezgranicznie ufać i zawsze na sobie polegać. Tysiące kilometrów od domu i bliskich to szczególnie ważne. Bo kiedy przychodzi kryzys u jednej osoby i tęsknota za domem się wzmaga, druga osoba podnosi na duchu, motywuje i po chwili jest już wszystko w porządku. Możemy więc spokojnie powiedzieć, że podróż nam służy, a przebywanie ze sobą 24 godziny na dobę to dla nas czysta przyjemność.

Życzymy więc sobie kolejnych takich półroczy spędzonych razem w drodze! 🙂

A jak tam u Was? Podróżowanie we dwójkę sprawia Wam więcej radości czy przynosi więcej kłótni? Napiszcie w komentarzach!

[ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third][/ezcol_1third] [ezcol_1third_end][/ezcol_1third_end] Jeśli zarezerwujecie lot, noclegi lub samochód za pomocą powyższych linków, my dostaniemy parę groszy. Waszej rezerwacji nie zrobi to różnicy, a my wprawdzie kokosów nie zarobimy, ale zawsze na jakiś obiad czy wino się uzbiera 🙂 Dziękujemy!