Pamiętacie, jak pod koniec maja cieszyłam się moim nowym rowerem? I tym, że posłuży on do poznania wschodu Polski? I jak o tym pisałam na blogu, bo tak bardzo się cieszyłam? No to radość skończyła się wraz z jakimś debilem, który postanowił pozbawić mnie przyjemności jeżdżenia rowerem…

Podczas gdy ja w sobotę i w niedzielę chodziłam po Górach Stołowych i bawiłam się świetnie ze znajomymi, z mojej klatki schodowej zniknął mój rower. Nie szkodzi, że zapięty był grubym łańcuchem oraz u-lockiem… Nie szkodzi, że w budynku jest monitoring, a teoretycznie nie każdy może do niego wejść, bo domofony, kody wejściowe, itp. Nie szkodzi, że oznakowany przez policję. Nie szkodzi, bo i tak sobie poradzili.

Nie pamiętam, kiedy miałam w sobie tyle gniewu… Chyba nigdy, bo jeszcze nigdy nie doświadczyłam czegoś tak podłego, wkurzającego, niesprawiedliwego i… brakuje mi przymiotników na opisanie tego, co teraz czuję. Zawsze wierzyłam i wciąż wierzę, że ludzie są dobrzy, ale słowa, które obecnie cisną mi się na usta, nie nadają się do publikacji!

Przechodząc do rzeczy, proszę Was o zwrócenie uwagi na rowery, które mijacie na ulicy/widzicie na bazarach lub ogłoszeniach w internecie. Rower ze zdjęcia jest mój, został skradziony 12 lub 13 lipca z klatki schodowej przy ul. Toruńskiej 2 we Wrocławiu, na ramie z prawej strony ma numer rejestracyjny DWA-38310R. Jeśli go zobaczycie, bardzo proszę zgłoście to na Policję, a jest szansa, że rower do mnie wróci i będę mogła znów cieszyć się z wysiłku włożonego w trasę i satysfakcji, którą po jej przejechaniu czuję. Nie mówiąc o wyjeździe na wschód Polski, który teraz na pewno przesunie się w nieokreśloną bliżej przyszłość. Możecie też udostępniać facebookowy post, może coś pomoże. Dzięki!